Mijn schoolgaande jeugd, tijd van zorg en vlijt en deugd,
Keert bij mij als bij toverslag terug,
Als ik God weet waarom, in de buurt van Wetteren kom,
En wat mijmer bij de oude Scheldebrug.
Bleke jeans en vale parka's,
Meisjes in maagd'lijk groen,
Van de hemel naar de hel, in de verte luidt de bel,
Van de school vlakbij Wetteren passerelle.
De sexen mooi verdeeld, ja zo werd het toen gespeeld,
Zonder facebook of liefde via mail,
Een brief werd nog verscheurd,
Als er weer iets was gebeurd,
Tussen Joris en Ria weet-ik-veel.
'k Heb vele harten horen breken,
'k Heb harten weten sneller slaan,
Liefdes voor het leven,
En liefdes voor het spel,
Op de trappen van Wetteren passerelle.
De weg naar het plein waar Wim De Craene zong,
De nacht van m'n eerste overspel,
In de schaduw van Wetteren passerelle.
De brug ligt godverlaten,
In het zwoele avondblauw,
Hier speelde ik voor haar,
Op m'n eerste folk gitaar,
Al wist ik dat het nooit iets worden zou.
'k Neem weg naar het plein waar Wim De Craene zong,
De tent is al overvol, de opkomst groot,
Wim is al vele jaren dood.
De tijd van m’n jeugd, tijd van hartenpijn en vreugd,
Is voorbij en komt nooit meer terug,
Misschien is dit wel waarom,
Telkens ik in Wetteren kom,
Ik wat mijmer bij de oude Scheldebrug.