Ik heb niets meer te vertellen, geen verhalen,
Niet meer wachten op een teken dat je toch nog bij me blijft,
Je hebt zonder haast gekozen voor een wereld die jou nooit,
Meer echt verrassen kan, maar jij vertoont geen spijt.
Vreemd hoe groot we dachten, en hoe klein we toch maar zijn,
Het is voorbij,
Het is voorbij,
En jij,
Hield niet genoeg van mij.
Je vond altijd wel een reden om me nooit iets te beloven,
En ik geloofde alles wat je zei,
Ik was hopeloos verloren en nog altijd niet genezen,
Maar ik weet het nu, jij bent niet van mij.
Vreemd hoe groot we dachten, en hoe klein we toch maar zijn,
Het is voorbij,
Het is voorbij,
En jij,
Hield niet genoeg van mij.
Je wil nog een keer naast me staan, de ogen dicht,
Alsof het zo kan zijn,
Maar het laatste stukje trots, dat is van mij.
Het is voorbij,
Het is voorbij,
En jij,
Hield niet genoeg van mij.