Je zegt me waar de tijd begon,
Vertelt me van de zeven zonden,
Maar mag er ook twijfel zijn,
We draaien om dezelfde zon,
We buigen voor een wereldwonder,
Maar schuilen voor de werkelijkheid,
Een grens werd een levenslijn,
Van geluk en gedeelde pijn,
Als er een god zou zijn,
In alle mensen tegelijk.
We snellen onze tijd vooruit,
We richten onze blik naar buiten,
Probeer dan om stil te staan,
Bij wat je als gewoon ervaart,
Dat kinderen het leven laten,
Als de jouwe rustig slapen gaan,
Een grens werd een levenslijn,
Van geluk en gedeelde pijn,
Als er een god zou zijn,
In alle mensen tegelijk.
Een grens werd een levenslijn,
Van geluk en gedeelde pijn,
Als er een god zou zijn,
In alle mensen tegelijk.
Ooh, ooh . . .
Ooh, ooh . . .
Soms is de wereld te klein,
De tijd slaat de spiegel soms stuk,
Hoe eindeloos kan het zijn,
Hoe grenzeloos het geluk.
Een grens werd een levenslijn,
Van geluk en gedeelde pijn,
Als er een god zou zijn,
In alle mensen tegelijk.
Een grens werd een levenslijn,
Ooh, ooh, . . .
Als er een god zou zijn,
In alle mensen.