's Middags als je wakker wordt en de nacht was weer es veel te kort,
Voel je weer diezelfde vage pijn, in je hart,
Je weet nog hoe een vreemde vroeg om mee te lopen naar een late kroeg,
Om tot morgen weer es echt bemind te zijn,
Om weer geraakt te zijn in je hart, diep in je hart.
Vroeger moet het toch anders zijn geweest,
Diep in je hart, is het niet altijd je eigen schuld geweest,
Diep in je hart.
Het lichaam dat jou heeft aangeraakt in de nevel die zo zalig smaakt,
Is verdwenen, je wou niet eens haar naam, in je hart,
Het meisje met het bruidsboeket slaapt niet langer in je bed,
Ze wist dat ze niet lang meer zou bestaan,
In je hart, in je hart, diep in je hart.
Vroeger moet het toch anders zijn geweest,
Diep in je hart, is het niet altijd je eigen schuld geweest,
Diep in je hart,
In je hart,
Diep in je hart.
In je hart,
Diep in je hart.