's Ochtends loopt ze door de straat,
En ze heeft geen been om op te staan,
En iedereen blijft naar haar staren,
Toch heeft ze niets gedaan,
Het bloed stroomt naar haar hoofd.
En ze kijkt zo droevig uit haar ogen,
Ze denkt aan wat ze hebben wou,
Een beetje eten en hormonen,
En wat liefde van haar hond,
Maar de hond is dood,
De hond is dood.
Hij is pas goed en wel begraven,
De koetjes lopen in de wei,
Ik troost en neem haar dan te grazen,
Maar ze graast wel zonder mij,
En zonder jou,
Bont en blauw.
Iedereen blijft naar haar staren,
Ze heeft de bijl nog in haar hand,
Niemand durft het haar te vragen,
Hoe gaat het met haar man,
Haar man is dood,
En de hond is dood.