Al gaat de tijd me veel te snel,
het heeft weinig zin om stil te blijven staan.
Elke dag is een herinnering, om te koesteren,
in je geheugen op te slaan.
Wat geweest is, is geweest, ik weet maar al te goed.
Het gaat niet meer om wat ik wil maar om
hoe dat ik het doe, hoe dat ik het doe.
En als ik op het podium sta, voel ik mij weer achttien jaar.
Vergeet ik wat ooit is geweest en word ik één met mijn gitaar
en zing ik owohoho, owohoho, owohoho, o ho ho ho ho ho.
Dat Reusel?? weer veranderd is,
ja, soms denk ik wel, is dit echt wat ik zie?
Maar 'k heb geen heimwee naar de tijd,
als naar m’n eerste lief, ‘k heb niets aan nostalgie.
Wat geweest is, is geweest, ik weet maar al te goed.
Het gaat niet meer om wat ik wil maar om
hoe dat ik het doe, hoe dat ik het doe.
En als ik op het podium sta, voel ik mij weer achttien jaar.
Vergeet ik wat ooit is geweest en word ik één met mijn gitaar
en zing ik owohoho, owohoho, owohoho, o ho ho ho ho ho.
Hoewel het leven soms een race is, ik hou niet vast aan wat
geweest is. Er is altijd nog die plaats, waar dat alles stil staat.
En als ik op het podium sta, voel ik mij weer achttien jaar.
Vergeet ik wat ooit is geweest en word ik één met mijn gitaar
en zing ik owohoho, owohoho, owohoho, o ho ho ho ho ho.
Owohoho, owohoho, owohoho, o ho ho ho ho ho.