Is het toeval of schijn,
Dat we weer samen zijn,
Ook al zijn we niet echt bij mekaar,
Elk een tafel voor twee,
Een terras bij de zee,
Verliefd, wie weet, op elkaar.
Maar ik maak geen geluid,
Ik kijk recht voor me uit,
Maar ik hou van jou, nu al, nieuwe schat,
Ik doe niks, ik wacht, tot je plots naar me lacht.
En dan verdwijn je weer in de stad.
Elke dag is een feest,
Als je hier bent geweest,
En al zijn de tekens maar klein,
Ik weet zeker dat ik,
Mag verstaan uit jou blik,
Dat jij hier vandaag ook wou zijn.
Maar ik maak geen geluid,
Ik kijk recht voor me uit,
Maar ik hou van jou, nu al, nieuwe schat,
Ik doe niks, ik wacht, tot je plots naar me lacht.
En dan verdwijn je weer in de stad.
Maar voor dat je gaat,
En me weer achterlaat,
Heb ik voor jou nog één kleine vraag,
Stel dat ik mij vergis,
Weet dan dat ik jou al mis,
Laat dan morgen weer zijn als vandaag.
Maar ik maak geen geluid,
Ik kijk recht voor me uit,
Maar ik hou van jou, nu al, nieuwe schat,
Ik doe niks, ik wacht, tot je plots naar me lacht.
En dan verdwijn je weer in de stad.