Ik ben een mens van vlees en bloed
Een druppel in de oceaan
Onherkenbaar in de golven
Een korrel zand in de woestijn
Zo slokt de menigte mij op
En raak ik telkens weer bedolven
Maar gedragen door het witte licht
Stijg ik uit boven mijzelf, ken ik even geen gewicht
Meer dan een schaduw in het witte licht
Met open ogen in de zon, ontdek ik mijn gezicht
Ik word geboren in de bergen
Draag het water naar de zee
Maar waarom ben ik vergeten
Ik zet mijn stappen in het zand
Maar wordt geruisloos weggespoeld
En vul mijn plek weer in de leegte
Maar gedragen door het witte licht
Stijg ik uit boven mijzelf, ken ik even geen gewicht
Meer dan een schaduw in het witte licht
Met open ogen in de zon, ontdek ik mijn gezicht
Ik voel dat deze kaars niet voor altijd zal blijven branden
Dus ik verdrink me in de schijn die dit licht voor even werpt
Nog heel even en de waarheid slaat de leugen weer keihard uit mijn handen
Mijn ogen branden als de hel maar ik ben liever blind
Dan dat ik hier nu sterf
gedragen door het witte licht
kom ik los van wie mij maakte, knijpt de tijd zijn ogen dicht
Meer dan een schaduw in het witte licht
Met open ogen in de zon
Maar gedragen door het witte licht
Stijg ik uit boven mijzelf, ken ik even geen gewicht
Meer dan een schaduw in het witte licht
Met open ogen in de zon, verlies ik mijn gezicht
Ik ben een mens van vlees en bloed
Een druppel in de oceaan
Ik ga ten onder in de golven