'k Benne geboren in West-Vloand'ren,
'k Hé doa tot min tien joar geweund,
Tsjolen, mwoasen, spelen en ravotten,
'k Hé mie doar altid stif gejeund.
En ten zijn we verhuis noar Sinnekloas,
En doar emmik patettn ljeren eetn,
Mijn ieste echte bees in 't Land van Woas,
Da's één die 'a 'k nooit nie zal vergeetn.
En toen al droomde ik van Victoria,
Victoria die me meenemen zou,
Over zeven zeeën recht naar Utopia,
Een verre wereld warm, wit en blauw.
En in Leive doo as er ammesoese,
On de stoese, on d'unief en oep d'aa mèt,
Van taad oek jaloezie en biskandoese,
Leive is ne stad noe maan èt.
En toch ben ik vertrokken met Victoria,
Victoria die me meenemen zou,
Over zeven zeeën recht naar Utopia,
Een verre wereld warm, wit en blauw.
Lai lai la lai,
Lai lai la lai,
Lai lai la lai,
Lai lai.
Lai lai la lai,
Lai lai la lai,
Lai lai la lai,
Lai lai.
En waar ter wereld ik ook mag belanden,
En misschien wel voorgoed voor anker ga,
Zal je me altijd vinden, dromend langs de stranden,
Waar ik de schepen aan de einder gadesla.
Dan denk ik weer terug aan Victoria,
Victoria die me meenemen zou,
Over zeven zeeën recht naar Utopia,
Een verre wereld warm, wit en blauw,
Victoria, waar ben je nou?