แปลกเหลือเกินที่ใจคนเรา เฝ้าแต่คิดถึงคนที่ทำร้าย
หยดน้ำตาที่เคยบรรเทา ร้องเท่าไรก็ยังคงไม่หาย
ว่ายวนอยู่ในคงคา ที่ไหลรินออกจากสองตา
แม้ร้องเท่าไรเธอคงไม่กลับมา
เธอเดินไปไกล จนสุดสายตา
ก็ยังรอเธอคืนมาอยู่ แม้นานเท่าไรก็ไม่รู้
เธอจากไปไกล และไม่ย้อนมา
รักในใจยังคงคาอยู่ ลบเลือนเท่าไรก็ยิ่งรู้
ว่ายังมีเพียง เรื่อง ของเธอกับฉัน ไม่เคยลืมเลย
อยากให้เจอเรื่องราวดีๆ แม้วันนี้ข้างเธอไม่มีฉัน
ต่อให้เรานั้นลาไปไกล เธออยากเจอเมื่อไรแค่หลับฝัน
แค่ได้มองจากตรงนี้ ก็ยินดีที่เห็นเธอเติบโต
ถึงแม้ฉันเองไม่ได้อยู่ตรงนั้น
เธอเดินไปไกล จนสุดสายตา
ก็ยังรอเธอคืนมาอยู่ แม้นานเท่าไรก็ไม่รู้
เธอจากไปไกล และไม่ย้อนมา
รักในใจยังคงคาอยู่ ลบเลือนเท่าไรก็ยิ่งรู้
ว่ายังมีเพียง เรื่อง ของเธอกับฉัน ไม่เคยลืมเลย
เธอเดินไปไกล จนสุดสายตา
ก็ยังรอเธอคืนมาอยู่ แม้นานเท่าไรก็ไม่รู้
เธอจากไปไกล และไม่ย้อนมา
รักในใจยังคงคาอยู่ ลบเลือนเท่าไรก็ยิ่งรู้
ว่ายังมีเพียง เรื่อง ของเธอกับฉัน ไม่เคยลืมเลย
ปล่อยน้ำตาให้มันได้ไหล จากพื้นดิน จนรินรดใจ
ปล่อยน้ำตาให้มันได้ไหล จากพื้นดิน จนรินรดใจ
และคงมีเพียง เรื่อง ของเธอกับฉัน
ไม่เคยลืมเธอ