Ik ben een vrouw van veertig met een sigaret,
ik heb een buitenaardse stof in mijn bloed
ik werd v?leden jaar ontvoerd door een ruimteschip
en sindsdien gaat het met mij niet zo goed
ik weet wel waar ze wonen want je kunt het zien
als je de letters van hun naam omdraait
het is een goeie vriend maar altijd te laat.
Ik heb een eigen flat, ik heb de radio aan,
het is alweer woensdag, ik heb een Golf GTI
een tijdje terug reed ik een fietser dood,
maar gelukkig heeft geen mens me gezien
het komt maar zelden voor dat ik een zin afmaak,
maar je maakt me echt niks wijs
het kost je niks en toch altijd prijs.
Als ik uitga ben ik fotograaf
en ik ben schrijver als ik vrienden bezoek
op het ogenblik zit ik heel even zonder werk,
maar binnenkort begin ik aan mijn eerste boek
in de spiegel neem ik soms alvast de pose aan
voor de foto op de achterkant
het smelt in je hoofd en niet in je hand.
Ik ben een monoliet, ik ben de wetenschap,
ik ben een grote man van 50 jaar
vandaag knipte ik een muis in twee
en die naaide ik toen mooi weer aan elkaar
maar soms vanuit een hoek kijken mij dingen aan
vanuit de schaduw van de kathedraal
alles is een raadsel maar ik weet nog niet
in wat voor vorm en in welke taal.
Ik ben al heel erg oud en ik mis mijn vrouw
en mijn oude handen trillen heel de dag
beneden kun je kaarten bij de automaat
alhoewel dat van mijn dochter niet mag
dan zeggen ze dat ik zo goed de kaarten schud
en dan lach ik elke keer maar weer mee
wat doet pijn en telt voor twee