Wo d Chutze znacht no hüülle,
wo der Schnee uf d Bueche fallt,
wo der Wind dür die höche Wipfle pfyft,
im alte Bremerwald:
Da steit eine mit're Saagi
u ne zwölte mit em Plan,
u ne dritte hout mit em Biell dry-
si boue d Outobahn.
Die starchi Tanne krachet,
der Winterbode bäbt,
's isch nüt meh als es grosses Loch
dört wo di Boum het gläbt.
Manne mit Motore,
die saage alles um;
links steit e Bagger, rächts e Kran:
si boue d Outobahn.
Der Bremer het se verlore,
syni letschti bluetegi Schlacht,
der Ries lyt tot am Bode
u der Zwärg steit druff u lacht.
Die roti Gass isch ghoue
dür ds wilde, grüene Meer -
bravo Bagger, bravo Kran,
bouet d Outobahn!
Es Reh, das suecht sy Tränki
u ne Chräye ihres Näst,
der Fuchs isch i syr änge Höhli
ygklemmt under Äst.
U ne gschyde Ma am Schrybtisch,
dä hocket vor sym Plan;
er freut sech, es geit guet voraa
bim Bou vor Outobahn.
Göht y Bremer u lueget's sälber a:
Der Bou vor Outobahn.