Esnala sele, ta morriendo´l branu
aquel San Xuan abulta tan llonxanu
Marchasti y quedó una foguera encesa
qu'entá allumó la fin d'una promesa
Anueche volví ver tres la cortina
caballos quietos ente la borrina
El sangre al llombu anuncia la seronda
con una mancadura abierta y fonda
Ye d'hospital la lluz d'esta cocina
dixisti n'enguarriando la neñina
Y entós pela ventana entró una pega
perdida, sola, murnia, prieta y ciega
Conozo un llar, conozo un llar
ónde nun cabe la soledá
Ye'l nuestru llar
Na parede'l falsu Pollock proclama
que nunca más dormí na nuestra cama
que posé nella tres roses marielles
qu'espero tar si un día les recueyes
Conozo un llar, conozo un llar
ónde nun cabe la soledá
Conozo un llar, conozo un llar
ónde nun cabe la soledá
Ye'l nuestru llar
Una joyita asturiana más