He die woorden van een ander
Als ze rusten in een melodie
Als ze rusten in een lied
Eerder zijn het niet mijn woorden
Zijn het echt mijn woorden niet (zijn het echt mijn woorden niet)
In het huis waar ik ooit woonde
Stonden ineens m'n koffers klaar
Ik kwam net binnen, iets te laat misschien (oke veel te laat)
't was de eerste keer dat jaar
En op die nacht half januari
Ze keek me aan, zei "Snap je het nou?"
Ik heb ze gepakt, en vroeg verlegen
"Kwam het erg ongelegen als ik nog even van het toilet gebruik maken zou?"
He die woorden van een ander
Als ze rusten in een melodie
Als ze rusten in een lied
Eerder zijn het niet mijn woorden
Zijn het echt mijn woorden niet (zijn het echt mijn woorden niet)
Ooit in het land waar ik doorheen reed
Ben vaak gelukkig, alleen nooit lang
Naast me op de stoel, de telefoon,
Was voor het tijdstip ongewoon,
En daar hou ik niet van, dan word ik bang
He die woorden van een ander
Als ze rusten in een melodie
Als ze rusten in een lied
Eerder zijn het niet mijn woorden
Zijn het echt mijn woorden niet (zijn het echt mijn woorden niet)
Dus als de rust echt is gekomen
En ik heb pen, papier en wijn
Pas dan, als ik ze heb vertaald,
Mijn eigen volgorde bepaald,
Dan ben ik weg, of zal jij nooit meer bij mij zijn
He die woorden van een ander
Als ze rusten in een melodie
Als ze rusten in een lied
Eerder zijn het niet mijn woorden
Zijn het echt mijn woorden niet (zijn het echt mijn woorden niet)
OUTRO
't Zijn misschien de juist woorden, He!, maar waar zijn de akkoorden
