Sei que o mundo aínda me debe
destrezas pra namorarte
Sei que o camiño que eu sigo
non ten ramas pra taparte.
Que o respirar da marea
non remata até atoparte
Que os días xa non son ceibes
se non serven para beixarte.
O proverbio na túa pel
e o soberbio na túa man
O teu olor que me avala
nas noites sen avisar.
Se eu che poidera contaria
este lamento do amar(e)
Contarche o soño dos soños
a túa pel ao despertar.
Eu mireina, ela mirou
e na man levaba unha flor
Eu mireina y ela miraba
e na man levaba unha espada.
O proverbio na túa pel
e o soberbio na túa man
O teu olor que me avala
nas noites sen avisar.
Se eu che poidera contaria
este lamento do amar(e)
Contarche o soño dos soños
a túa pel ao despertar.
Eu mireina, ela mirou
e na man levaba unha flor
Eu mireina y ela miraba
e na man levaba unha espada.
AIA, AIE, AIA, IA, AIE
AIA, AIE, AIA, IA, AIEEEE