Ik was een kind, en ik had je lief,
Jij was m'n allereerste kalverlief,
Maar nu ik jou terugzie, elke dag,
Ben ik vergeefs op zoek naar een echte lach.
Ik had je graag, en ik had verdriet,
Ik huilde, toen je mij verliet,
Ze namen me van je weg, want jij moest gaan,
Een andere wereld zou voor je opengaan.
Maar nu ik je zie, en naar je kijk,
Weet ik wel zeker ik had gelijk,
De wereld was niet echt zoals verwacht.
Heb me lief, ontdooi,
En verlaat die gouden kooi,
We maken ons vogelvrij vannacht.
Jij bent nu zo koel en zo verstard,
Net alsof je bevroren bent, zo hard,
Wie heeft je zo vervreemd en zo verward?
Wie maakte toch die barsten in je hart?
Maar nu ik je zie, en naar je kijk,
Weet ik wel zeker ik had gelijk,
De wereld was niet echt zoals verwacht.
Heb me lief, ontdooi,
En verlaat die gouden kooi,
We maken ons vogelvrij vannacht.
Toen jij verdween, die ene dag,
En ik door je tranen een glimlach zag,
Wist jij al veel maar ik begreep het niet,
Het is al laat, ik zie je gaan,
Maar hoe kan ik jou toch doen verstaan,
Kijk me aan en geef me jouw verdriet.
Maar nu ik je zie, en naar je kijk,
Weet ik wel zeker ik had gelijk,
De wereld was niet echt zoals verwacht.
Heb me lief, ontdooi,
En verlaat die gouden kooi,
We maken ons vogelvrij vannacht.