Sigmund æt ein drongur sum eg kendi her í býnum.
mamman Jakobina seldi vaflir undir krígnum
tey búðu í ein grønum húsum uppi undir Varða
og Sigmund átti búður har hann hevði ein taman stara
og ein dag uppundir ólavsøku mundi endað galið
tá hevði hann svølgt ein staralort og fór á hospitalið
hin gamla stóð í túninum so korkareyð í fjesi
áh hasin dummi hundurin hann heldur seg vera eitt vesi
So flutti hann til Danmarkar, trúðlovaðist Mikalu