Je ziet ze zwerven hier en daar, door de straten van de grote stad,
hun hoofd naar omlaag, radeloos vervolgen zij hun pad.
Met hun ziel overhoop, een ziel die in 't verleden leeft;
zonder vreugd, zonder hoop, niemand die om hen geeft.
Een blik die in de leegte staart, mannen met een gebroken hart.
Je hebt niet het recht om te denken dat je beter bent,
als het lot 't zo had beslecht dan was je nu misschien één van hen.
Want ook zij hebben ooit in 't geluk en de liefde geloofd;
nu zijn ze berooid, geen dak boven hun hoofd.
Het leven heeft hen niet gespaard, mannen met een gebroken hart.
Sommigen van hen zijn misschien ooit succesvol geweest,
voor sommigen van hen was het leven misschien ooit een feest.
Misschien waren ze ooit professor, dokter, diplomaat;
nu zijn ze berooid door één foute stap, één dwaze daad.
Het lot één keer teveel getart, mannen met een gebroken hart.
Je zou nederig moeten zijn en respectvol als je deze mannen ziet,
zo alleen, maar toch één in hun schaamte, hun wanhoop en verdriet.
Je liep nooit in hun schoenen, je zag het leven nooit met hun blik,
je was nooit zo hulpeloos, zo ellendig en zo ziek.
Geen kans op een nieuwe start, mannen met een gebroken hart.
Geen kans op een nieuwe start, mannen met een gebroken hart.
Outro (Repeat and Fade Out)