Breek my hart oop, laat dit reën
Soms moet mens eers sterf om werklik te kan leef
Strooi my vrees dan oor die see
Laat die wind my neem, laat die wind my neem
Soms wil ek net loop
Waar die velde in my groen is die lig vol hoop
Maar in die droogte, in die oë te kyk
Oh, leer my die kuns om te staan deur tyd
Breek my hart oop, laat dit reën
Soms moet mens eers sterf om werklik te kan leef
Strooi my vrees dan oor die see
Laat die wind my neem, laat die wind my neem
Deel van my sal kyk
En dit wat ek sien en vergeet, dit vergaan in tyd
En dan kom die stilte, wat my deurgaans volg
Dit wat my terughou, sal ek moet agterlos
Breek my hart oop, laat dit reën
Soms moet mens eers sterf om werklik te kan leef
Strooi my vrees dan oor die see
Laat die wind my neem, laat die wind my neem
#UG