In '62 kwam papa vanuit Marokko mè mama
en mè hun kinnekes nor hier,
dààr liete z' alles in de steek, heel hun famille en hun streek,
da deej' ze ni veur hun plezier.
Hier in de stad hebbe z' iet g'huurd in zoë 'n arme mensebuurt,
dicht ba de papa zijn fabriek.
Tusse twee shifte mokten hij ba mama nog wa kindjes bij
en één dorvan, da zennekik.
Ik ben de zoon van 'ne migrant, ik heb ni echt e vaderland.
'k Weet ni waaraf, of ni waaraan, zennek nà Belg of Marokkaan?
Da 'k anders ben da zienik wel, 'k heb donker haar en ander vel.
Wa deej' m'n ouwers ma on d' hand deur kind te zijn van 'ne migrant?
In ieder school waar 'k zèn gewest wier ik vernederd en gepest,
'k was de makak, ne vremde luis.
Ik liep ook nooit ni chic gekleed, m'n ouwers hadden het ni breed,
we ware nog mè velen thuis.
Ik zèn 'r dan mor mè gestopt, heb wa gewarkt en veel gedopt
mor ik zèn ni g'eindigd in de goot.
'k Heb wel geleerd mè schaaj en schand da 'k hier teveel was in da land
mor is da nà m'n eige fout?
Ik ben de zoon van 'ne migrant, ik heb ni echt e vaderland.
'k Weet ni waaraf, of ni waaraan, zennek nà Belg of Marokkaan?
Da 'k anders ben da zienik wel, 'k heb donker haar en ander vel.
Wa deej' m'n ouwers ma on d' hand deur kind te zijn van 'ne migrant?
Mor eig'lijk hebbekik ginne schrik, d'r zèn nog duzende 'lak ik,
den helft Belg en Marokkaan.
Want tusse dit en vijftig jaar weurre mijn kind're niks gewaar
van wa de papa hee deurstaan.
Z' hun zèn dan hiëmol g'integreerd en vinde mij 'ne gefrustreerde
fanatieke aawen bok.
Dan zegge ze: pa, gij hoddet mis: as 't na noggis verkiezing is
dan stemme wij veur het Vlaams Blok.
Ik ben de zoon van 'ne migrant, ik heb ni echt e vaderland.
'k Weet ni waaraf, of ni waaraan, zennek nà Belg of zennkik ne Marokkaan?
Da 'k anders ben da zienik zelf wel, 'k heb donker haar
en keb ook een ander vel.
Wa deej' m'n ouwers ma on d' hand deur kind te zijn
van 'ne migrant?
La la la la ,
La la la la ,