Ik hoor de ruzies en de feesten, het kraken van de derde tree;
ik zie de vlek die nooit meer wegging, mijn broertjes eerste kopje thee.
Ik hoor de bel als die niet stuk was, de leiding van het licht werd oud;
de oude groen geverfde deuren, ik hou er van, 't is zo vertrouwd.
Dag huis, dag lieve oude woning,
een warm gevoel, een dierbaar plekje,
een leven lang aan het Floraplein.
Hier las ik al je lieve brieven, hier heb ik jou voor het eerst bemind;
hier schikte ik jouw vaas met bloemen, ik was er blij mee als een kind.
Ik hoor de stemmen van de buren, hun stap, het kraken van hun bed;
hun hondje, later overreden, de grammofoon en het toilet.
Dag huis, dag lieve oude woning,
een warm gevoel, een dierbaar plekje,
een leven lang aan het Floraplein.
Ik breng een plantje naar beneden en de verhuizer zegt: Bedankt.
Ik kijk omhoog achter die gevel waar 'k heb gelachen en gejankt.
Ik krijg haast spijt van mijn verhuizing maar het oude huis wordt gauw gesloopt.
Er stopt een auto met twee mannen waarvan er één de grond straks koopt.
Dag huis, dag lieve oude woning,
hier komt een flat, zegt men, met lift,
maar jij staat ondanks al je scheuren
voor altijd in mijn hart gegrift.