IJ was vijfentachtig en zij doroemtrent
ze zaten in un stamkróeg en leken iêl content
ze spelde zjust een lieke vanuit de goeien ouwen tijd
ze zage nör mekaar en a vróeg in alle zottigeid
Wa' denkte gon w'is daensen schat, kom lot oe nog is gaan
nen daens op iêne stiên, ja iêl kalmkes aan
ze schoven over den daensvloer lak een echt verliefd paar
zij was ni' góe te biên en ij ad iêmol gin aar
Verse
Iêl de króeg kreeg 't in de mot, ja et was een schoên gezicht
a ad eur iêl góe' vast en ze daenste redelijk dicht
a leidden eur meh' vaste haend, ze volgden iêl gedwee
asof ze iêl eur lêven laenk niks aenders gedaan ee
Wa' denkte gon w'is daensen schat, kom lot oe nog is gaan
nen daens op iêne stiên, ja iêl kalmkes aan
ze schoven over den daensvloer lak een echt verliefd paar
zij was ni' góe te biên en ij ad iêmol gin aar
Verse
IJ was euren eld, ja en zij z'n hartedief
a zee zachtshes in eur oor: oh, ik eb au toch zoe lief
ze bloosde, ze wier roêd, keek verlegen in et rond
en ij gaf eur ne kus recht van veur oep eure mond
Wa' denkte gon w'is daensen schat, kom lot oe nog is gaan
nen daens op iêne stiên, ja iêl kalmkes aan
ze schoven over den daensvloer lak een echt verliefd paar
zij was ni' góe te biên en ij ad iêmol gin aar
Verse
IJ leidden eur iêl bezörgd trug nör eure stóel
z'ad glinsters in eur oêgen en ij stoeng der redelijk cool
ze zaten aend in aend, ja de liefde was nog groêt
ze glunderde en ij lachte z'n twiê leste taende bloêt
Wa' denkte gon w'is daensen schat, kom lot oe nog is gaan
nen daens op iêne stiên, ja iêl kalmkes aan
ze schoven over den daensvloer lak een echt verliefd paar
zij was ni' góe te biên en ij ad iêmol gin aar
zij was ni' góe te biên en ij ad iêmol gin aar