Toen ik eerst van Eddy hoorde, door iedereen bemind,
Wist ik niet waar ik het had, ik was nog maar een kind,
Maar één ding dat was zonneklaar, z'n leven was muziek,
En voor ik het besefte, stond ik zelf tussen het publiek.
Van Eddy, de legende, in het hele land bekend,
Jong en oud in trance, in elke zaal of tent,
Vriend en vijand meegezogen in het feestgedruis,
Eddy was van alle markten thuis.
Samen op de bühne, Eddy werd een vriend,
Zelden een groot're glimlach op een aangezicht gezien,
Tot we't nieuws vernamen, dat hij niet meer zingen zou,
Parijs was zichtbaar zwaar geschokt, Las Vegas was in rouw.
En 's avonds in de auto, op weg naar een late-night show,
Wist ik dat ik straks gewoon, iets van Eddy zingen zou,
En na middernacht tenslotte, een laatste glas nog met de boys,
Klonk het: “Good luck Eddy, here's to the voice”;
“Good luck Eddy, here's to the voice”
Good luck Eddy.