Ik was vandaag in de war, in de war,
Omdat alles me vertelde,
Dat morgen weer hetzelfde zal zijn.
Als altijd,
Wie me mailde, wie me belde,
De vragen die ze stelde,
Ze veranderen niet meer,
De dagen ze veranderen niet meer.
Stap in mijn wagen want ik ga niet alleen,
Laat alles achter alleen jou neem ik mee,
Want als we gaan, dan gaan we samen,
Waar gaan we heen?
Weg uit de dagen, uit de waan van de week,
Op blote voeten voor mijn huis aan de zee,
Schrijf in het zand dan onze namen,
Met een hart erom heen.
Ik zag mezelf op het strand,
In een ver land,
En ik hoorde in de schelpen,
Dat morgen weer hetzelfde zal zijn.
Wat fijn,
Weer geen regen of ellende,
Die rust, dat ongekende,
Oh wat heb ik dat toch lief,
De dagen ze veranderen me niet.
Stap in mijn wagen want ik ga niet alleen,
Laat alles achter alleen jou neem ik mee,
Want als we gaan, dan gaan we samen,
Waar gaan we heen?
Weg uit de dagen, uit de waan van de week,
Op blote voeten voor mijn huis aan de zee,
Schrijf in het zand dan onze namen,
Met een hart erom heen.
Zo droom ik maar raak,
Heel vaak op zo’n dag als vandaag,
Geen daden maar ook geen berouw,
Gelukkig heb ik altijd jou,
Oh
Jou, oh
Weg uit de dagen, uit de waan van de week,
Op blote voeten voor mijn huis aan de zee,
Schrijf in het zand dan onze namen,
Met een hart erom heen.
Schrijf in het zand dan onze namen,
Met een hart erom heen.