Het moest er ooit van komen,
Het plan was al gemaakt,
De route zat al eeuwen in m’n hoofd,
Er was nog wel wat warmte,
In de kamers van mijn hart,
Maar het vuur was voor altijd uitgedoofd.
Ik heb gehuild om wat er is gebeurd,
Maar m'n tranen zijn op en de brieven zijn verscheurd.
In de ogen van de spiegels,
Zie ik wat er achterblijft,
De lichten in de torens van de stad,
Ze lijken wel te zeggen,
Dat de poort nog open blijft,
Je hebt het hier toch niet zo slecht gehad.
Ik heb gehuild om wat er is gebeurd,
Maar m'n tranen zijn op en de brieven zijn verscheurd.
Op de lange weg die ik heb te gaan,
Blijf ik wakker met de radio aan,
De fles is leeg maar wat maakt het uit,
De nacht is jong en ik kijk alleen vooruit,
Alleen vooruit.
Op weg naar de lavendel,
Naar de paarden van welleer,
Ik doe alvast een bandanna in m’n haar,
Ik heb alleen m'n kleren en wat spullen op de bank,
Het gezelschap van m'n tweedehands gitaar.
Zal ik er zingen van wat er is gebeurd,
Ook al zijn de brieven lang verscheurd.
Op de lange weg die ik heb te gaan,
Blijf ik wakker met de radio aan,
De fles is leeg maar wat maakt het uit,
De nacht is jong en ik kijk alleen vooruit.
Het weerbericht is lang niet slecht,
Geen kat voor mij en de weg is recht,
M'n rug doet pijn maar het maakt niet uit,
De nacht is jong en ik kijk alleen vooruit.
Op de lange weg die ik heb te gaan,
Blijf ik wakker met de radio aan,
De fles is leeg maar wat maakt het uit,
De nacht is jong en ik kijk alleen vooruit.
Alleen vooruit,
Ik kijk alleen vooruit.