De maan verschijnt en jij komt op bezoek in mijn herinnering.
Je zwijgt en lacht, verzacht de pijn voor e - ven,
totdat ik weer ontwaak met niets, alleen.
De tijd heeft spijt dat hij zich heeft vergist
en zelfs de wind huilt van pijn, heeft jou gemist
De maan verdwijnt, laat mij met lege han - den.
De nacht, ze neemt je mee en laat mij
alleen.