Even maar het noorden kwijt, ik had twijfels over jou,
wat zonde van de tijd nu, nooit één dag zonder jou.
Even maar, heel even, in het heetst van de strijd,
heb ik jou bekend: ik wil je niet meer kwijt.
Ik laat je nooit meer gaan,
jij brengt in m?n wereld 't ritme van de regen.
Ik laat je nooit meer gaan,
tot het laatste einde wil ik voor je le - ven.
Het is heerlijk bij je thuis, alles in de plooi,
de jaren gaan voorbij, jij blijft altijd even mooi.
Even maar, heel even, in het heetst van de strijd,
heb ik jou bekend: ik wil je niet meer kwijt.
Ik laat je nooit meer gaan,
jij brengt in m?n wereld 't ritme van de regen.
Ik laat je nooit meer gaan,
tot het laatste einde wil ik voor je le - ven.
Interlude (Verse)
Even maar, heel even, in het heetst van de strijd,
heb ik jou bekend: ik wil je niet meer kwijt.
Ik laat je nooit meer gaan,
jij brengt in m?n wereld 't ritme van de regen.
Ik laat je nooit meer gaan,
tot het laatste einde wil ik voor je le - ven.
Ik laat je nooit meer gaan,
jij brengt in m?n wereld 't ritme van de re - gen,
't ritme van de re - gen, 't ritme van de re - gen.